Rinus Evers vrijwilliger bij Valkenheim in Valkenburg

Het gezicht van Valkenheim: Rinus Evers ~ van werktuigbouwkundige tot vrijwilliger.

Na zijn studie aan de MTS als werktuigbouwkundige te hebben afgesloten, kon Rinus Evers bij DSM aan de slag als proces operator, waar hij 44 jaar met plezier heeft gewerkt.

“Ik kon vanwege het aantal dienstjaren met mijn werkgever een regeling treffen, zodat ik met vervroegd pensioen kon”, vertelt Rinus. “Vanaf dat moment merk je eigenlijk pas hoe druk je het tijdens je dagelijkse werkzaamheden hebt gehad en dat opeens niets meer hoeft. Gelukkig kwam ik niet veel later met mijn buurvrouw aan de praat die al enige tijd als vrijwilligster bij Valkenheim werkzaam is. Zij vroeg mij om eens met een Sacramentsprocessie mee te gaan om te helpen met bewoners in een rolstoel. Dit beviel me op zich erg goed, waarna ik me in 2018 bij Valkenheim heb aangemeld als vrijwilliger.”

Zorgzaam
“Inmiddels ben ik 68 jaar en achteraf gezien ben ik hartstikke blij dat ik voor dit vrijwilligerswerk heb gekozen. Zeker als je weet dat ik vroeger van mijn vader per se een technisch beroep moest kiezen… dat was toen eenmaal zo. En dat terwijl mijn hart eigenlijk altijd al gelegen heeft bij het werken met mensen. Ik ben, zoals men beweert, erg zorgzaam van aard en dat komt me nu wel heel erg van pas”, glundert Rinus.

Rampspoed
“Vanwege corona hebben we periodes niet naar Sevagram mogen gaan, hetgeen mij erg zwaar viel. Ik heb me wel met mijn hobby’s als puzzelen, wandelen en pluimschieten bezig gehouden, maar ik miste toch enorm het contact met de bewoners en de medewerkers.”
“En alsof de bewoners van zowel Oosterbeemd als Valkenheim nog niet genoeg hadden meegemaakt met corona, trof hen ook nog eens de watersnoodramp. Het deed me pijn dat ik op dat moment zelf niet heb kunnen helpen omdat ik toen op vakantie aan het IJsselmeer was. Vreselijk die beelden met bekende mensen die je dan op tv voorbij ziet komen”, aldus Rinus.

Betere tijden
“Hoewel we nog niet helemaal van de corona af zijn, is er gelukkig wel weer licht aan de horizon. Momenteel help ik met collega vrijwilligers op maandag en woensdag afwisselend in Maastricht bij Scharweyerveld en Campagne. Hoewel het hier ontzettend leuk en gezellig was, kunnen we met het gros van de bewoners en de medewerkers dit jaar in etappes weer terug naar ons nieuwe Valkenheim.”

Zit in het bloed
“Waarom ik vrijwilliger bij Sevagram ben geworden? Op de eerste plaats heb ik er de tijd voor en vind het gewoonweg leuk om met mensen om te gaan. Gezellig een babbeltje maken -soms met een lach en een traan-, spelletjes doen, dansen of een kopje koffie in het centrum van Valkenburg doen. Bovendien kan ik op deze manier maatschappelijk een steentje bijdragen hetgeen mij een voldaan gevoel geeft door anderen te kunnen helpen de kwaliteit van de laatste periode in het leven te verbeteren. In Valkenheim zijn we met een team van gemotiveerde vrijwilligers dat voortreffelijk op elkaar is ingespeeld en de onderlinge sfeer is geweldig.”

Goedendag mijnheer Rutte
Hoe leuk vrijwilligerswerk is, kan ik misschien onderstrepen met een leuke anekdote, die ik jullie zeker niet wil onthouden:
“Op zekere dag ontmoette ik in Valkenheim een nieuwe bewoner in een rolstoel, die ik nooit eerder had ontmoet. Hij beweerde dat hij me ergens van kende, maar wist niet meer waarvan. Ik probeerde door middel van vragen te stellen te achterhalen bij welke gelegenheid we elkaar dan ontmoet konden hebben. Na een tijdje wist hij het weer. Hij zou me kennen van de televisie en van de politiek. Mijn antwoord hierop was dat ik nog nooit op de tv was geweest en zeker niet in de politiek zat. Hij bleef maar volhouden dat dit zo was en op een gegeven moment zei hij dat ik Mark Rutte was”, lacht Rinus. “Zo kreeg ik dus een nieuwe naam en vanaf die tijd vroeg hij telkens als hij me tegenkwam: “Hoi Mark en hoe gaat het in de politiek …..?”