Hanneke Nowaczijk vrijwilligster bij Ter Eyck in Heerlen

Hanneke Nowaczijk is sinds 2020 vrijwilligster bij Ter Eyck en deelt wat het voor haar zo bijzonder maakt.

“Eigenlijk moet je bij mij op het werk vrijwilligster worden”, moedigde een oud-collega Hanneke aan. Zo ben ik vorig jaar bij Ter Eyck gestart. Vanaf de eerste dag beviel het me erg goed. Ter Eyck is een modern zorgcentrum in Heerlerheide. Ook is er een kleinschalige verpleeghuisafdeling voor ouderen die 24-uurszorg nodig hebben.

De doorslag
“Ik ben altijd werkzaam geweest in de thuiszorg. Mijn hart gaat uit om iets te kunnen betekenen voor de ouderen. Het lijkt bijna een soort roeping. Ik stelde mezelf toen ook de vraag: ‘Stel dat je deze leeftijd hebt, hoe fijn zou je het vinden als iemand tijd vrij maakt voor jou en voor jou van betekenis wil zijn?’. Dat gaf de doorslag om te starten als vrijwilligster.”

Opbloeien
Op dinsdag- en donderdagmorgen helpt Hanneke bij de spelletjesactiviteit. “Geweldig als je dan met de bewoners praat over vroeger. Je ziet ze dan opbloeien. Ze delen verhalen hoe ze het leven hebben beleefd en ook hoe ze het nu ervaren. Je moet hart hebben voor de mensen. Als je merkt dat er iets is dan kun je even vragen of alles goed is, hen dat beetje steun geven, affectie tonen. Dat beetje aandacht geven, dat vind ik ook heel erg fijn om te kunnen doen. Zo vertel ik hen ook wat ik meemaak, bijvoorbeeld iets over mijn dochter of over de kleinkinderen. En dan vraag ik ook wat zij hebben meegemaakt toen hun kleinkinderen jong waren. Of vraag ik iets over hun kinderen of wat ze in het weekend hebben gedaan. Soms is even stil zijn en de mensen onderling laten praten ook goed om hen hier in de ruimte te geven.”

Schuldgevoelens
“Als vrijwilligster is het kunnen tonen van compassie voor hun situatie belangrijk. Dan krijg je vanzelf een band met de mensen. Ik kan dingen niet veranderen of oplossen, maar vind het zo fijn dat ik er voor hen kan zijn. Verplaats je eens in de persoon. Dat je in een verpleeghuis zit en bijna niemand hebt. Dat er dan toch iemand is die aandacht voor je heeft. Ik geef veel om de mensen. Maar soms zijn er situaties in mijn privéleven die ik voorrang moet geven. Er even niet voor de mensen kunnen zijn, moet je kunnen loslaten. Dit is ook weer een leerproces voor jezelf. Dat hoort er ook bij.”

Laatste rit
“Het is geen verplichting, het woord ‘vrijwilligster’ zegt het al; je doet het uit vrije wil. En kan het eens een keer niet, dan is het niet de bedoeling dat je jezelf dat aanrekent. Als vrijwilliger ga je echter wel een commitment aan. Zowel de medewerkers als ook de bewoners rekenen op je. De mensen verheugen zich op jouw komst en bij gebrek aan voldoende vrijwilligers kan een activiteit niet doorgaan. Dit is hun laatste trein, zo zie ik het. En wij mogen hen een hele mooie laatste rit geven.”