Spannende oorlogsjaren
“Na de crisis in de jaren ’30 heb ik een heftige oorlogstijd meegemaakt. Met name 
Veel vrienden in hotel
Helaas heeft Joop in 1991 afscheid moeten nemen van z’n Puk en in 2005 van één van z’n dochters. “Puk was jonger dan ik,” vertelt Joop lachend. “We scheelden maar 2 dagen. Dat heeft nog voor hilariteit gezorgd tijdens een vakantie op het Portugese bloemeneiland Madeira. Het hotel trakteerde op een taart als een gast tijdens de vakantie jarig was. Op mijn verjaardag kwam een medewerker van het hotel mij feliciteren met een gigantische taart. Twee dagen later stond diezelfde man er weer, maar dan met een taart voor mijn vrouw. We hadden meteen vrienden in het hotel, want we kregen die twee taarten niet alleen op.”
Mijn loopbaan
“Ik ben een grote mazzelaar. Ik heb gedurende mijn leven heel veel geluk gehad,” vertelt Joop. “In september 1944 ben ik militair geworden. Ik heb voor mijn werk veel gezworven door Nederland, Duitsland en Engeland, om uiteindelijk naar Nederlands-Indië te gaan. Gestationeerd in Maleisië, Java en Sumatra zat ik in een bataljon met voornamelijk Zeeuwen. Boerenjongens die direct na de oorlog geen werk hadden. Na vier jaar in het buitenland kwam ik in 1948 terug naar Nederland. Vanuit Defensie kregen wij één maand betaalde vakantie én we kregen 130 gulden om nieuwe kleren te kopen. Dat was een hoop geld in die tijd.”
“Mijn zus woonde in die tijd in Amsterdam en was getrouwd met een man die tennisbanen exploiteerde en daardoor veel mensen kende. Omdat ik op zoek was naar een baan stelde mijn zwager mij voor aan een goede bekende, een hooggeplaatste piloot bij KLM. In de auto op weg naar het hoofdkantoor stelde hij mij een aantal vragen. Achteraf bleek dit een sollicitatiegesprek te zijn, waarna ik bij KLM kon beginnen. In totaal heb ik daar ruim 10 jaar gewerkt en gestudeerd. Ik werkte op de TVO-afdeling (Technische Voorbereiding en Ontwikkeling) waar alle technische apparatuur die in een vliegtuig zat werd ontwikkeld. Geweldige job, maar ook een job die uiteindelijk onvoldoende doorgroeimogelijkheden bood.
Ik heb toen een baan gevonden bij een fabriek in Rijswijk waar de eerste computer van Nederland gebouwd werd. Dat was een machine die zo groot was als een huis. Dat kun je je nu niet voorstellen.”
“Vervolgens zijn we verhuisd naar Zuid-Limburg. Ik heb jarenlang met plezier gewerkt als manager engineering bij een ingenieursbureau, dat later PDM is gaan heten. Hier heb ik heel veel grote projecten gedaan, waaronder bij de chocoladefabriek van Mars. Daar ging ik later nog regelmatig op bezoek en dan kreeg ik vaak een doos met chocolade mee voor de medewerkers en natuurlijk ook voor mijn dochters, want die hielden ook wel van een snoepje,” vertelt Joop lachend.
Buiten de lijntjes
“Ik heb eigenlijk altijd mazzel gehad,” vertelt Joop met een glimlach. “Terugkijkend op mijn leven ben ik heel tevreden en heb ik ook wel leuke dingen ‘uitgevreten’.
Met name in die tijd in Nederlands-Indië. Op een gegeven moment waren we gestationeerd bij de stad Malakka in Maleisië. De officieren gingen regelmatig feesten in Kuala Lumpur en dat wilden wij natuurlijk ook. Met drie anderen ben ik liftend naar de stad gegaan. We werden gewaarschuwd dat er vaak geen vervoer terug naar de kazerne te krijgen was. Daar maakten wij ons niet druk over. Na een avondje stappen zouden we 20 tot 25 kilometer terug moeten lopen. Daar hadden we uiteraard geen zin. We hebben toen een Engelse officiersauto ‘geleend’. Wij hebben de auto in een weiland geparkeerd en na een paar dagen hebben we de Engelsen verteld dat we een auto gevonden hadden. Hilarisch, want ze wilden ons ook nog een beloning geven voor het ‘terugvinden’ van de auto.”
Joop geniet zichtbaar van het vertellen van dit verhaal, dat hij wellicht al heel vaak gedeeld heeft. Het blijft een mooie anekdote…
“Hier in Ter Eyck ben ik op mijn plek. Mijn kleindochter Esther werkt hier en zij komt mij af en toe verrassen met een cappuccino, een heerlijke Italiaanse koffie. Ik kan ook genieten van het roken van mijn pijp. Dat doe ik al bijna 80 jaar. Vroeger moest je voor alles toestemming vragen aan je ouders, dus toen ik een jaar of 18 was heb ik aan mijn ouders toestemming gevraagd om te roken. Dat vonden zij goed, als ik tenminste koos voor de pijp. Bij het roken van een pijp inhaleer je namelijk niet, maar laat je de rook ‘dwalen’ door je mond.”
Afsluitend
Gespannen vraagt Joop om in het interview alleen z’n voornaam te vermelden en niet z’n achternaam. Bescheiden als hij is snakt hij niet naar bekendheid. Hij vindt het leuk om verhalen over z’n leven te vertellen, die hem gemaakt hebben tot wie hij nu is: een gezellige familieman met heel veel levenservaring die af en toe een tikkeltje ondeugend was. Maar wie is dat niet geweest…?