Sevagram

“Tijdens de bevrijding gingen we iedere avond naar de kelders van de cementfabriek in het dorp. Dat was 10 minuten lopen want we waren bang getroffen te worden door granaatscherven tijdens de bombardementen van Aken”, vertelt de inmiddels 94-jarige Vijlse mevrouw van der Poel.

“De Amerikanen kwamen vanuit Mechelen naar Vijlen maar konden niet verder door het verzet van de Duitsers op de Schneeberg. Bij veel boerderijen zijn de Amerikanen opgevangen en is hen onderdak aangeboden. Ook bij ons. Mijn moeder deed de was voor enkele Amerikanen. Ik weet nog goed dat de was in de tobbe lag en die soldaten plots weg moesten. Toen hebben ze de was maar nat meegenomen.”

“Als jong meisje werd ik bij de Amerikanen weggehouden. Iets dat ik toen niet begreep. Nu uiteraard wel”, vertelt ze lachend.

“De Duitsers hadden een 8e klas ingevoerd op de basisschool. Iets dat wij niet kenden. Na de bevrijding is die 8e klas meteen afgeschaft. Dat was wel raar. Dat je plots geen school meer hebt.”

“Ook na de bevrijding moesten we oppassen. Een neef en een nichtje van mij, Treesje en Jantje Jaegers, zijn gestorven na het vinden van een granaat in de wei. Ze waren onderweg om melk te halen toen ze een granaat vonden. Daar hebben ze vermoedelijk aangezeten waardoor deze ontploft is. Dat was een familiedrama. We hebben oom en tante destijds thuis opgevangen. Op de Hilleshagerweg in Vijlen staat nog steeds een gedenkmonument.”