Sevagram

Mevrouw Rouette werd in 1929 geboren in Lemiers. Nog voor WO II verhuisde ze met haar gezin naar de Tentstraat in Vaals. Daar betrokken ze een woning in een pand van mevrouw Reinartz. In dat pand woonden nog een gezin en een alleenstaande man. De familie Reinartz was van Duitse afkomst maar niet erg Duitsgezind. Een zoon had een slagerij in Vaals.
In de tijd dat Vaals niemandsland was, is de heer Reinartz naar Duitsland gevlucht. Later is hij zonder problemen weer teruggekeerd.

Toen de Duitsers op 10 mei Nederland binnenvielen, had de vader van mevrouw Rouette nachtdienst op de mijn (Willem Sophie). Haar moeder maakte haar wakker en zei: “Kom eens kijken, daar komen de Duitsers, die Schw...... .

Gaande de oorlog werd het voedsel schaarser. Voor vader, die zoals gezegd op de mijn werkte, was een belegde boterham eigenlijk wel noodzakelijk. Als er geen beleg in huis was, moesten de kinderen stil zijn zodat ze hoorden als de poetsmeid van mevrouw Reinartz het huis binnenkwam. Die zorgde dan wel voor een paar plakjes vlees of kaas.
In de Kerkstraat was ook de slagerij van de joodse familie Drielsma. Hier ging ze als meisje vaker kijken bij het slachten. Mevrouw Rouette herinnert zich nog goed het moment dat een aantal van hen werd weggevoerd. Een paar familieleden waren al ondergedoken.   

Eén van haar tantes, de zus van haar moeder, had een groente- en aardappelwinkel in Vaals. Ook zij kreeg de aardappelen via de bekende aardappelhandelaar Gorissen uit Bocholtzerheide. Deze tante heeft tijdens de oorlog via het verzet joodse kinderen in haar huis laten onderduiken. Mevrouw Rouette heeft hen vaker van de bewaarschool gehaald. 

Telkens als Aken werd gebombardeerd, moest de familie naar de kelder om te schuilen. Dat maakte de meeste inwoners angstig. Odilia en haar moeder bleven vaak de hele nacht in de (schuil)kelder terwijl vader en zoon op een gegeven moment gewoon in bed bleven slapen.

In de periode dat Vaals niemandsland was, behoorden de Kerkstraat en de Tentstraat tot de gevaarlijkste straten omdat ze precies in de schootslijn lagen van de Amerikanen (Vaalser bos) en de Duitsers op de Schneeberg. Dat maakte de 15-jarige Odilia zo nerveus dat haar moeder besloot Vaals te verlaten en met haar dochter bij een zus in Schin op Geul te gaan logeren. Spoedig werd moeder echter ziek waarop beiden terugkeerden. Ze kwamen Vaals echter niet meer in en bleven steken in Holset. Daar zijn hun man/vader en zoon/broer hen komen ophalen.

Mevrouw Rouette herinnert zich nog dat kasteel Bloemendal een lazaret was voor gewonde Duitse soldaten. Na hun vertrek werd het gebouw gebruikt voor de opvang van gerepatrieerde Nederlanders. Mevrouw heeft hier toen meegeholpen om hen te voorzien van eten. Aardappelen schillen was haar hoofdtaak.

Ook het verhaal van de V-1 op de boerderij van de familie Kremer in Eschberg is haar bekend. Ze is er ’s anderendaags gaan kijken en ook op haar hebben de verbrande koeien de meeste indruk gemaakt.