Sevagram

“Of ik iets weet te vertellen over de vijf weken niemandsland in Vaals tijdens de bevrijding in 1944? Eigenlijk niet…”, vertelt mevrouw Kleikers.

“Ik kom uit Bocholtz, net aan de andere kant van de Siegfriedlinie. Ik weet wel nog heel goed dat we mensen uit Kerkrade - Spekholzerheide hebben opgevangen. Die moesten daar weg vanwege de beschietingen. Een volledig gezin hebben we opgevangen, ondanks dat we eigenlijk geen plek hadden. Mijn ouders hebben hun slaapkamer afgestaan aan dit gezin en wij hebben ons verdeeld. Wij, de kinderen, gingen naar de kelder.”

“’s Nachts hoorden we vaak schoten. Dan werd de kerktoren door de Duitsers beschoten. Uit angst dat daar Amerikanen op de uitkijk zouden staan. Dat was wel griezelig.”

“De Amerikanen zorgden ook wel voor vertier. Zo was bij Gubbels in het dorp een dansgelegenheid opgezet voor de Amerikanen. Als 15 jarig meisje mocht ik daar niet komen”, vertelt ze met enig begrip.

“Ook deed mijn moeder de was voor enkele Amerikanen. Die brachten dan weer fruit voor ons mee. Eigenlijk ben ik als meisje beschermd door mijn ouders en heb ik weinig van de bevrijders meegekregen. Misschien ook maar goed”, zegt ze berustend.