Sevagram

“Als er alarm was, rende ik voor mijn leven naar de schuilkelder die mijn vader had gebouwd op ons eigen terrein in een helling achter het huis. Bovenop deze helling waren de varkens- en kippenstallen. 
In deze schuilkelder zaten niet alleen mijn vader en moeder met hun zeven kinderen maar ook de broers en zussen van vader.

Vader was stukadoor en ondernemer en woonde met zijn gezin in de ouderlijke woning in Raren. Vader was een ‘smokkelaar’ die overal alles uit wist te halen, vooral uit België. Wij kinderen moesten dan mee. We kregen dan een nylonpanty aan ons gehangen waarin de koffie werd gestopt. De route liep altijd door het bos.

We hebben nooit gebrek gehad aan eten, hooguit kregen we in de oorlog wat minder. We hadden een eigen moestuin, bakten zelf brood en lieten de eigen varkens (in het geheim) slachten door slager Sjeng Schwanen.

Aan de Amerikaanse soldaten heb ik niet veel herinneringen. Raren was zo klein dat daar maar weinig Amerikanen waren. Natuurlijk zag je ook in Raren wel eens Amerikanen met hun voertuigen. Ik weet nog goed dat je van hen altijd kauwgom kreeg. De Wolfhaag was groter en daar waren dan ook meer soldaten en voertuigen.

Wat me altijd is bijgebleven, is dat we veel angst hebben gehad. Ik herinner me nog heel goed de inslag van de V-1 op een nacht op de hoeve Kremer in de Eschberg. We waren hartstikke bang maar moeder zei: “ga maar slapen, het is toch al gebeurd”.