Waardig afscheid nemen

“Op mijn 47ste ben ikzelf door het oog van de naald gekropen, nadat ik een hartaanval kreeg”, vertelt Claudia. “Gelukkig kan ik het verhaal nu navertellen en na een lang revalidatietraject was ik klaar om de (levens-) draad weer op te pakken. Na diverse omzwervingen in verschillende takken van de zorg bleek mijn passie uiteindelijk toch bij de ouderenzorg te liggen. Ik ben op een gegeven moment letterlijk bij de locatie Licht en Liefde naar binnen gestapt en na een goed gesprek kreeg ik van teammanager Evi Herinx vorig jaar de kans om er als helpende aan de slag te gaan. Ik ben haar hier enorm dankbaar voor, want een mooiere plek om te werken dan Licht en Liefde, kan ik me niet voorstellen.”

Kwaliteit van het leven
“Vanwege hetgeen mij overkomen is, heb ik een heel andere kijk op het leven gekregen. En met een bijna-doodervaring is zeker mijn respect voor bewoners in hun laatste levensfase enorm gestegen. Sinds eind vorig jaar ben ik mij daarom steeds meer gaan bezighouden met terminale bewoners en hun familie. 

Op het moment dat de gezondheid van een bewoner achteruit gaat, breng ik nog eens een extra bezoekje om hem of haar, waar nodig, te steunen en een hart onder de riem te steken. Gewoon door even een praatje te maken of de hand vast te pakken, zie je gelijk aan de ogen dat dit heel erg gewaar- deerd wordt. Ook de familie is blij met deze extra aandacht, die er overigens eveneens voor hen is.”

“In een dergelijke fase komen bij mij automatisch teksten naar boven die betrekking hebben op de cliënt in kwestie. Deze zet ik dan gelijk om in een persoonlijk gedicht. De tekst wordt uitgeprint en ingelijst bij de entree op een tafeltje gezet, zodat iedereen bij binnenkomst op een mooie manier aan de bewoner wordt herinnerd. Diverse naasten hebben aangegeven hun familielid hier helemaal in te herkennen. In de nabije toekomst wil ik deze gedichten gaan oplezen zodat ook slechtzienden nog eens kunnen terug- denken aan hun overleden medebewoner. Op die manier betrekken we niet alleen de familie erbij, maar ook iedereen die bij wijze van spreken naast de betrokken bewoner aan tafel heeft gezeten en er een band mee heeft opgebouwd.”