Vier hospices, één lijn

De transfer richting hospice wordt in de regio Maastricht-Heuvelland ‘as we speak’ onder handen genomen. De intakers van hospice Geerlings (Valkenburg), Martinus (Mechelen), Trajectum (Maastricht) en Bronnenbos (Geulle) zitten binnen het Netwerk Palliatieve Zorg aan tafel om hun beleid en de verwijzing richting de 30 hospicebedden die zij samen aanbieden af te stemmen. “We komen van onze eilandjes af om één lijn te trekken voor goede hospicezorg in onze regio”, vatten zij deze stap mooi samen.

Vier hospices, één lijn

Op de eerste plaats hebben de hospices samen de problematiek rond verkeerde, te vroege of dubbele verwijzingen verbeterd. De route richting hospice loopt via het Zorgpunt. Maar het komt ook voor dat een familie, huisarts of transferverpleegkundige rechtstreeks contact met een hospice legt om een intakegesprek te regelen. Vanwege deze verschillende ingangen én omdat de patiënt bij het voorgesprek een voorkeurslocatie kan opgeven, kan het dus gebeuren dat meerdere hospices rond een verwijzing in actie komen. Dit probleem is verholpen sinds de hospices twee keer per week onderling contact met elkaar hebben om af te stemmen wie waar op de wachtlijst staat. De volgende stap dient zich intussen ook al aan. De ambitie is om in Maastricht-Heuvelland vanaf 2024 met één intake-formulier voor alle vier de hospices te werken en ook achter de deuren van de vier huizen één lijn in het beleid te trekken. Zodat voor alle netwerkpartners duidelijk is wanneer hospicezorg in beeld komt: als een patiënt als gevolg van een ernstige ziekte nog maximaal drie maanden te leven heeft.

Wie de hospicezorg aanstuurt: de eigen of een andere (huis)arts.

Hoe de hospices het euthanasiebeleid vormgeven: met de huisarts en desgewenst de expertise van de Levenseindekliniek.

Hoe zij prioriteren: op urgentie en/of (wacht)tijd.

En wat er nodig is voor een goede overdracht: het medisch dossier, uitvoeringsverzoeken voor bepaalde verpleegtechnische handelingen én een medicatievoorschrift.

Kim Simons (l) en Dominique Wintels zijn regieverpleegkundigen bij Geerlings Hospice in Valkenburg en Hospice Martinus in Mechelen (Sevagram).

“Het is al een grote winst als we de dubbele intakegesprekken kunnen voorkomen. Dit probleem kost ons veel tijd en is vooral ook lastig voor onze gasten en hun familie, die dit moeilijke gesprek soms twee keer moeten voeren. Daarnaast is het inderdaad goed om meer eenduidigheid in onze zorg te brengen. Bij Sevragram voert in principe de eigen huisarts de zorg in het hospice. Deze kan de zorg echter overdragen aan een huisarts in de buurt van het hospice als bijvoorbeeld de afstand te groot is. Dit gebeurt altijd in overleg met onze gast en zijn familie. Hoe waardevol de band met de eigen huisarts ook is; in hospicezorg geeft het gegeven dat een arts in de buurt en bereikbaar is om snel hulp te kunnen bieden als dat nodig is vaak dan toch de doorslag.”

Gabby Schuttenbelt is teamleider bij Hospice Trajectum in Maastricht.

“In Maastricht worden cliënten opgenomen met een ELV- en WLZ-indicatie. De hoofdbehandelaar is de specialist ouderengeneeskunde maar de eigen huisarts is uiteraard welkom. De ene huisarts vindt het lastig om de zorg over te dragen, anderen vinden het juist fijn omdat zij zichzelf soms niet kundig genoeg vinden in de terminale zorg. Binnen het hospice is de 24-uurszorg zo gewaarborgd. Bij euthanasietrajecten, die soms al in de thuissituatie zijn ingezet, maken wij het mogelijk dat de huisarts dit traject kan afhandelen. En om één lijn te trekken met de andere hospices zoeken wij nu ook naar een manier om te regelen dat de huisarts ook in ons huis behandelaar kan blijven als dit in het belang is van onze gast en zijn familie.”

Merel van der Zande is verpleegkundig specialist in opleiding bij Hospice Bronnenbos in Geulle.

“De dynamiek richting hospice is moeilijk voorspelbaar; de ene dag heb je twee bedden vrij, de andere dag zit je vol. Door samen te werken kunnen we ervoor zorgen dat mensen zo snel mogelijk terechtkunnen in een hospice als deze zorg het enige alternatief is. In de Bronnenbos wordt de zorg in principe geleverd door de eigen of – als dat praktisch niet haalbaar is - een huisarts in de buurt van ons huis. Ook bij euthanasie streven wij ernaar dat dit traject in handen van de eigen huisarts blijft. Een aandachtspunt in het nieuwe beleid is de overdracht. In acute situaties komt het voor dat mensen bij ons binnengebracht worden zonder medicatie, terwijl zij erg benauwd zijn of pijn hebben. Verwijzers moeten beseffen dat wij niet zomaar alle medicatie voorhanden hebben. Een criterium waar wij voor gaan pleiten is dat de verwijzer er bij de verwijzing voor moet zorgen dat wij 48 uur vooruit kunnen met de zorg. Dan is er rust bij de opname en kunnen wij goed handelen.”