Mantelzorg, met een gouden hart.

Op het afgesproken tijdstip komt Janine Piras uit de lift. Ze was bij haar moeder op de afdeling maar we hadden bij de receptie afgesproken. Enigszins spannend maar ook wel vereerd, nemen we plaats in de Gasterie aan een tafeltje bij het raam.

Vereerd omdat zij is gevraagd iets te vertellen over haar rol als mantelzorger. Zelf vindt Janine niet dat ze iets speciaals doet.

“Dat doe je toch gewoon voor je moeder die altijd voor mij heeft klaargestaan?”, vertelt ze terwijl ze ook wel ziet dat meerdere bewoners veel minder bezoek krijgen. “Zonder te oordelen”, zegt ze er snel achteraan. “Iedereen moet doen wat goed voelt.”

Janine’s jeugd
Janine komt uit een gebroken gezin. Haar moeder was vroeg gescheiden en haar vader heeft ze tijdens haar jeugd nauwelijks gezien. Moeder Lucy heeft de kinderen, twee jongens en één meisje Janine, alleen opgevoed. “Dat was niet altijd makkelijk”, vertelt Janine. “Met name omdat mama ook depressief is en borderline heeft. Toch was ze er altijd voor haar kinderen.”

“Ik ben zelf vrij jong zwanger geraakt. Ik was 17 jaar toen ik moeder werd. Mijn vriend was destijds 23 jaar. Na mijn zwangerschap hebben we nog twee jaar bij moeder ingewoond. Als wij wilden stappen of ergens naartoe wilden, was dat geen enkel probleem. Mamma Lucy lette dan op de baby. Ik kan niet zeggen dat ik door mijn vroege zwangerschap iets gemist heb in mijn jeugd. Mijn moeder was er voor ons”, vertelt ze trots.

Dr. Ackenshuis is een thuis
“Moeder woont inmiddels 11 jaar hier in Gulpen op de afdeling Cartils unit 2. Ze voelde zich hier meteen thuis terwijl ze helemaal niet uit Gulpen of de omgeving komt. We komen van Hoensbroek. 

Na een ziekenhuisopname werd duidelijk dat moeder niet meer terug naar huis kon. Er gebeurden thuis te veel gekke dingen waardoor het voor haar onveilig was. En wij, als kinderen, maakten ons ernstig zorgen. De diagnose dementie werd gesteld. En dat verklaarde heel veel. Toen ze naar Dr. Ackenshuis kon komen zag je meteen weer die zorgzame moeder. Ze ging meehelpen afwassen of de andere mindere mobiele bewoners helpen naar de huiskamer te komen. Ondanks dat moeder vanwege haar ziektes minder sociaal is, is ze wel heel hulpvaardig en zorgzaam.”

Slopende ziekte
Dementie is een ziekte waarbij ieder jaar wordt ingeleverd. “Ik weet niet of ze me nog herkent, maar als ik bij haar ben en haar te eten geef of samen naar haar muziek luisteren, zie ik toch af en toe een glimlach op haar gezicht. Daar doe ik het voor. 

Ik wil er voor haar zijn zoals ze er ook altijd was voor mij. Maakt mij dat een bijzondere mantelzorger? Zelf vind ik van niet. Ik ben er meestal zo’n drie keer per week. Als ik zelf niet kan, dan probeer ik altijd iemand anders te vragen zodat moeder de aandacht krijgt die ze verdient.”

Corona
“Tja, aandacht. Die Coronatijd was verschrikkelijk. Ik mocht niet meer komen omdat het gebouw voor alle bezoek gesloten was. Daar kon ik niet mee omgaan. 

Als ik dan de schone was kwam brengen en de vuile was kwam ophalen, waren de medewerkers zo lief om moeder aan het raam te laten zwaaien. Maar die knuffel, dat effe vastpakken, dat mocht niet. Dat heb ik verschrikkelijk gevonden en hoop dat het nooit meer terugkomt.”
Altijd tot in de puntjes verzorgd
“Toen wij allemaal het ouderlijk nest hadden verlaten en moeder weer wat armslag had, was ze altijd netjes gekleed en tot in de puntjes verzorgd. Dat wil ik nu ook. Dat mijn moeder er iedere dag goed verzorgd uitziet. Zo was ze...”

Fotomoment
We spreken af dat Janine haar moeder gaat ophalen van de afdeling om in de voortuin van Dr. Ackenshuis foto’s te maken. 
Daar kunnen we ongestoord foto’s maken zonder dat we het risico lopen per ongeluk iemand te fotograferen die helemaal niet op de foto wil.

Janine komt uit de lift met moeder Lucy. Ze zit in een rolstoel omdat lopen niet meer gaat. Ze heeft een ver gevorderde vorm van dementie. Het tot in de puntjes verzorgd uitzien, is moeder Lucy aan te zien. Netjes gekleed en met een mooie ketting geniet ze van de zonnestralen. Het buiten zijn en de oprechte knuffels van Janine.

We nemen afscheid en ik dank Janine en Lucie dat ik een moeder/dochter liefde heb mogen zien. Moeder Lucy heeft al haar liefde gegeven aan Janine toen Janine dat nodig had. Nu is het andersom. En dat is mooi en bijzonder om te zien en te ervaren…